COCKTAIL Y CREPES SALADOS
Después de pasearme por algunos blogs, unos nuevos otros los de siempre, pensé en no publicar nada esta noche. Mañana es lunes y tras organizar los distintos uniformes para la semana, me faltaba lavar y secar el pelo. Una de dos o madrugaba o me ponía a ello. Mañana tengo que visitar Turquia. Me dispuse a ejecutar la obra, mientras pensaba en los distintos posts leídos. En uno... explicación personal del nacionalismo, en otro... divertidos comentarios sobre temas de parejas, en otro... elementos reales en simpático estilo... y entre unos y otros llegue a la conclusión de que todos nos enganchamos a esta dichosa pantalla y elucubramos y despotricamos y damos nuestra opinión y bla y bla y después mucho más bla. Pero, siempre detrás de una pantalla. Es decir, tenemos miles de cosas que podemos decir... y lo hacemos. Afortunados que somos. Faltaría.
No es una mala forma de relacionarse, cuando cada vez disponemos de menos tiempo. Me pregunto porque hemos llegado a esta forma de conexión? Tantas cosas nos dan miedo? Tanto tenemos que ocultar? Que tenemos que perder? Cuantos y cuantas se construyen una vida paralela?
Me preguntaba también, lo mucho que necesitamos encontrar a alguien que nos entienda... que nos escuche, a quien podamos escuchar y entender, en una palabra: compartir. Ahora que lo pienso, a mi me encanta mi independencia ... pero, no hay peros. Hago lo que quiero, cuando quiero, como quiero, con quien quiero... no, con quien quiero no... Ya me gustaría... Siempre meto la pata justamente en donde tendría que pasar corriendo... y mira que veo como me acerco al pantano... y, busco otro camino, escapo y vuelvo a escapar...
A todo esto, el pelo me estaba quedando divino de la muerte, estaba claro... no sería igual si fuesen las seis de la mañana... no. En fin, que sigo sin mucho interés en descubrir el tema de los creps... es que, tal vez sea problemático lo de las franjas... no obstante....
Comentarios
Besicos
Besos.
Un abrazo guapa
Veo que ya llegamos las dos a un acuerdo del tema " franja de edad" jajajaja ya sabia yo...
dios!! .. lo mio es deformación profesional.. jajaj administro comunidades .
bicos.
besos lobita
Besitos cielo.
Como tú hago lo que quiero, cuando quiero, como quiero, con quien quiero... no, con quien quiero no... Ya me gustaría...Pero todo esto no es suficiente. ¿Anonimato? Si ¿Porque?Porque me da la libertad de decir lo que quiero y como quiero aunque a veces se me atasquen las palabras o los pensamientos y no soy capaz de dejarlos plasmados como yo deseo ¿Vida paralela? Puede ser, pero resulta grata. "Conoces" gente que en un momento dado pueden darte ese consejo, a veces ni ellos mismo saben que te estan aconsejando, y te ayudan en un problema que tienes.
Busco otro camino, el camino a la felicidad pero existen muchas puertas que abrir para llegar a él, a ese con quien quiero... no, con quien quiero no...
Bicos meigos y perdona por el rollo pero estoy que exploto
Besazos Toro.
BEsos pareja.
Pues no sé yo...
Biquiños....
Huy, me intriga esa frase suelta sin domar !
Un saludazo, seguro que no hubiera sido igual a las seis de la mañana! ;)
No estoy de acuerdo, el anonimáto te esclaviza? ¿no? wenooooooooooo es igual...jejejejejjejeje.
Ya. Entonces de que es cuestión?
Ze buenoooooo....
Además a las dos de la madrugada crees que alguien oiría el sonido del secador? no... stán durmiendo.
Besos.
No es nada malo que te escuchen, pero... yo queríaa... en fin...
Más besos para ti, Mister Amor
Que paisana? le dices a Lobito o a Mely... mira que duermen juntas...
Pues si haces como yo, cuando quieres como quieres y con quien quieres... de "cine" no?
Me gusta mi vida, pero aún quiero más... No me agrada "esconder" tantas cosas, al fin y al cabo, siempre se necesita mucho más.
El camino a la felicidad, es lento, pedregoso... tampoco se tiene muy claro donde comienza...
Nada.. relajate y no te sientas mal... ponte comóda y despotrica a placer.
Besos lobunos... sin luna.
Pues no te intrigues... jejejejje, ya sé por donde vas!!!! jur jur
domar... otra imposibiliad como muchas!
A las seis de la mañana... tardo mucho en "aterrizar" y pierdo minutos de manera alarmante! más en fines...
Bicazos!!
non é tan raro a forma de relacionarse, en realidade desde o ano 1996 que funciona o mirc a evolución é constante.
A verdade é que en directo, son igualiña que aqui... talvez, algunha connotación distinta xa que deixamólo para a posteridade.
Abreviando son a mesma casi sempre. Faiche libre durante un tempo, pero logo es a súa escrava... do anonimato!!! jejejejjejeje
Estas cousas créanche unha necesidade controlable e divertida, ademais de ampliar a túa capacidade de visión do desenvolvemento do cotián.
Uffff... VigoEnredados... aínda está nacer o pequeno!! O mellor son os pais... sonche un grupiño moi apañado.
Uyssss... o Feis e o Twitter....
Eu dígome unha cousa, e o denei dime outra, menos mal que hai unha gran diferenza. O mellor de todo é moito que me gusto!!
Biquiños rula.